احیاگران زبان و ادب پارسی و ارادت به اهل بیت (15)

غَضائری رازی و ارادت به اهل بیت (ع)

گردآوری: مسعود بسیطی

 

محمدبن علی غضائری رازی (متوفی 426)، مکنی به ابوزید از شاعران بزرگ عراق و از مداحان امرای آخر دیلمی در ری و سلطان یمین الدوله محمود غزنوی است . لقب شعری او را غضائری و غضاری هردو نوشته اند.

غضائری مذهب تشیع داشت و مسلماً یا از بیم سلطان مانند ابن سینا تن به مسافرت به غزنین درنمیداد و یا اگر به غزنین میرفت به سرنوشت فردوسی دچار میشد. ابیاتی که از غضائری نقل کرده و دلیل تشیع او قرار داده اند این است.

 

اشعار:

 

شفاعت:

مرا شفاعت این پنج تن بسنده بود                                  که روز حشر بدین پنج تن رهانم تن

بهین خلق و برادرش و دختر و دو پسر                                 محمد و علی و فاطمه، حسین و حسن

 

مناقب  حضرت علی (ع):

ایا کسی که شدی معتصم به آل رسول                                زهی سعادت تو لا تخف ولا تحزن

ز فرض داد یک انگشتری به گاه نماز                                 تپنچه مذهب غال آمد و چنان اشغال

صلات تو به همه دوستان رسیده به طبع                           همیشه تا صلواتست بر محمد و آل

 

ثناء جود تو گسترده باد گرد جهان                                   چنان کجا صلوات رسول باشد و آل

 

منبع:

کتاب جلوه های ولایت در شهر فارسی، ص 63، 74، 90، 157

logo test

ارتباط با ما